Przenośne siarczano-miedziowe elektrody odniesienia do pracy w gruncie typ EO-30/Cu i EO-30/Cu-L

Przenośna elektroda siarczano-miedziowa (EO-30/Cu)jest podstawowym narzędziem w technologii ochrony katodowej konstrukcji podziemnych. Wykorzystywana jest do pomiaru potencjału konstrukcji stalowych (zarówno nie chronionych, jak i poddanych polaryzacji katodowej) oraz do pomiaru spadków napięcia pomiędzy różnymi punktami na powierzchni ziemi (przy współpracy z drugą identyczną elektrodą odniesienia). Minimalny zestaw pomiarowy do realizacji typowych prac terenowych związanych z ochroną katodową, to komplet dwóch takich elektrod odniesienia.

 

Budowa elektrody:

  • Element pomiarowy – półogniwo Cu/nas. CuSO4

  • Potencjałotwórcza reakcja elektrodowa
    Cu2++2e=Cu

  • Potencjał względem normalnej elektrody wodorowej     E25°=316 +/- 5 mV

  • Temperaturowy współczynnik potencjału
    – 0,9 mV/°C

  • Temperatura pracy elektrody: -5°C do +40°C

  • Zależność potencjału od stężenia CuSO4
    – ok. 18 mV/dekadę

  • Ceramiczna przegroda porowata w kształcie stożka

  • Wymiary – śr. 35 x 220 mm

  • Waga 0,25 kg

  • Przewód pomiarowy – dołączany do elektrody podczas pomiarów.

  • Zalecany okres kalibracji/testowania – 1 do 2 lat w zależności od sposobu użytkowania, częściej, jeśli elektroda użytkowana jest w środowisku chlorków.

  • Trwałość elektrody uzależniona jest od sposobu użytkowania.

 

W celu wykonania pomiaru zewnętrzny roboczy element elektrody, wykonany w postaci porowatego materiału ceramicznego lub innego elementu umożliwiającego przepływ prądu elektrycznego drogą jonową, należy umieścić w ziemi, najlepiej w jej naturalnej wilgotnej warstwie lub w miejscu specjalnie do wykonania pomiaru zmoczonego wodą. Lokalizacja elektrody odniesienia w pomiarach ma zasadnicze znaczenia dla ich poprawności.
Pomiarowy obwód elektryczny zamyka się za pomocą przewodu elektrycznego łączącego zacisk na elektrodzie odniesienia z badaną konstrukcją metalową. Połączenie takie najkorzystniej wykonuje się do zacisków w punktach kontrolno-pomiarowych, w których na powierzchnię ziemi wyprowadzone są specjalne połączenia elektryczne do konstrukcji podziemnej. Połączenie takie może być wykonane także do dostępnych z powierzchni ziemi wszelkiego rodzaju elementów (np. armatury) połączonych w sposób elektryczny z konstrukcją podziemną.
Połączenia elektryczne powinny być pewne i z reguły wszelkiego rodzaju styki powinny być przed wykonaniem pomiarów starannie oczyszczone.
W celu ułatwienia wykonywania pomiarów w pozycji stojącej (np. do realizacji tzw. pomiarów intensywnych, stosuje się do przenośnych elektrod odniesienia odpowiednie przedłużacze lub wykonuje się je od razu w takiej postaci na stałe (elektroda EO-30/Cu-L).

Elektrody odniesienia na wysięgnikach (EO-30/Cu-L) lub uchwycie teleskopowym (EO-30/Cu-Lt), umożliwiających łatwe wykonywanie pomiarów podczas przemieszczania się nad rurociągami, stosuje się obecnie powszechnie w tzw. pomiarach intensywnych. Badania tego rodzaju wymagają wykonywania pomiarów na trasie rurociągu w niewielkich odstępach od siebie. Wśród wielu metod pomiarowych służących do oceny skuteczności ochrony katodowej lub detekcji uszkodzeń w powłokach izolacyjnych (np. IFO, CIPS, DCVG) stosuje się parę takich jednakowych elektrod odniesienia, które zazwyczaj służą do określania niewielkich spadków napięć na powierzchni ziemi.

W niektórych technikach pomiarowych elektrodom odniesienia stawia się bardzo wysokie wymagania związane przede wszystkim z ich właściwościami elektrochemicznymi, takimi jak np. stałość potencjału. Nie bez znaczenia jest także trwałość mechaniczna takich elektrod. Na uszkodzenia narażony jest przede wszystkim element porowaty łączący wewnętrzny elektrolit elektrody odniesienia z elektrolitem glebowym. Z tego powodu nowoczesne elektody wykonywane są z dobranych i niezwykle trwałych oraz szlachetnych materiałów (obudowa z poliwęglanu, wypalana odpowiednio ceramika lub specjalne nowe materiały polimerowe).

 

Biblioteka